1

Oficjalny plakat filmu /// Official poster of the film

For English version, please scroll down.

Obejrzałem film! (zwiastun)
Ściśle rzecz biorąc, jeden, dokładnie jeden film o tytule „Jeden”, a ujmując rzecz precyzyjnie, to „1”.
Streszczenie streszczenia angielskojęzycznego oryginału z portalu IMDb w tłumaczeniu na język polski brzmi następująco:
„Nic nie jest takie, jak się wydaje na początku, [bowiem] pasja i intryga budują się do samego końca.”
 I tak na prawdę jest!
W pagórkowatej głuszy terkocze helikopter, piszczą opony, damy toczą bój o oziębłego faceta, jest tajemnicza waliza, samozapłon i trup na gęsto. Są też zdezorientowane dzieci, które wychodzą na wszystkim najlepiej.

Ten 98-minutowy dreszczowiec ma ogrom zalet i jedno piekielnie denerwujące niedopowiedzenie, mianowicie, nie wiadomo co było w w walizce. Zakładam, że mógłby tam być zapis alternatywnego zakończenia dzieła, choć podejrzewam, że raczej była to fałszywa kasa - jakieś ruble albo drachmy, ze względu na ich potencjał nabywczy. Co by to jednak nie było, jestem przekonany, że nie pozostanę w niepewności do końca życia. Liczę na reżysera, ufając iż kiedyś dopowie mi rzecz przy kielichu, przecież gościa znam......

Andrzej Kozłowski, twórca tego obrazu, nakręconego w 12 dni za równowartość używanego samochodu, powiada:
„...być może najbardziej wyjątkową cechą tego filmu jest to, że przemawia on swoistą kompletnością.
Film jest po prostu większy niż suma jego elementów. W tym leży jego wielkość i trwałe oddziaływanie.”

Historia filmu jako formy sztuki jest wieloetapowa, a zaczęło się już w roku 1828.
Etap pierwszy wykorzystał zjawisko bezwładności wzroku, którym jest opóźnienie w czasie między powstaniem wrażenia wzrokowego u obserwatora a bodźcem wywołującym to wrażenie oraz trwanie tego wrażenia po zaniknięciu bodźca. Obrazy pojawiające się częściej niż co 0,1 sekundy zlewają się ze sobą i sprawiają wrażenie ruchu.

Etap drugi to era filmu niemego, który po fazie wieloletniego ewoluowania, osiągnął wiek dojrzałości w roku 1894, kwitnąc przez trzydzieści lat z okładem i przejrzewając ostatecznie w roku 1927, kiedy to kolejny etap zaanonsował pierwszy film dźwiękowy pod tytułem „Śpiewak jazzbandu”.

Kolor imał się kliszy filmowej przez wiele lat okresu „niemego” i wczesnego dźwiękowego, ale ostatecznie etap trzeci - filmu kolorowego - rozpoczął się wejściem na ekrany Czarnoksiężnika z Oz, na kilka dni przed hitlerowskim atakiem na Polskę, a wkrótce potem było wiekopomne „Przeminęło z wiatrem”.

Następnych etapów, a może raczej etapików w rozwoju filmu można byłoby doliczyć się bez liku, aczkolwiek nową poważną cezurą, przynajmniej dla mnie, jest dzień 16 maja 2019 roku, kiedy to na ekrany wszedł „1”.

Powód: UNIWERSALIZM!

Pojęcie to oddaje precyzyjnie fakt, iż film ten, z muzyką splatającą każdą nutę z gestem, kolorytem i nastrojem, jest bez żadnych dodatkowych zabiegów gotów do odbioru w identycznym stopniu w Filadelfii, Augustowie, Nairobi i na wyspach Oceanii. Nie może być inaczej, skoro przez 98 minut projekcji nie pada ani jedno słowo, nie zostaje wypowiedziana nawet jedna sylaba.
Nie ma dialogu, kropka!
A jednak siedzisz i chłoniesz „kompletność” obrazu Kozłowskiego, złożoną z barwy, ruchu, cieni, muzyki, hałasu i ciszy. Filmów bez dialogu, zanim pojawił się „1”, było co najmniej tyle samo co filmów w kolorze, zanim kolor stał się normą, jednakże żaden wcześniejszy nie spełniał warunków kantowskiej estetyki transcendentalnej – natomiast film „1” jest jej kwintesencją.

_ ___________________ _

I saw the film! (trailer)
Strictly speaking, one, exactly one film with the title "One", and to be precise, just "1".
The summary of the summary from the IMDb website reads as follows:
" Nothing is what it seems to be at the beginning [because] passion and intrigue keep building to the very end."
And they really are! In the hilly wilderness, a helicopter rattles, tires squeak, ladies fight for a frigid guy, there is a mysterious suitcase, self-ignition and density of corpse. There are also confused children who at the end make the best of the situation.

This 98-minute thriller has a lot of qualities and one terribly annoying unanswered question, namely, it is not known what was in the suitcase. One might assume it could be a record of an alternative ending, although suspecting some pile of cash - perhaps rubles or drachmas, due to their minimal purchasing power would make more sense. Whatever it was, I guess I will not remain unknown for the rest of my life. I do count on the director to remove some day the veil of uncertainty  over a glass of wine, I know the fella, after all .....

Andrzej Kozlowski, the director of this picture, shot it in 12 days for the money equivalent to the used car value. He says: “…perhaps the most unique quality of the film is that it speaks as a whole. The film is greater than the sum of its elements. This is where lays its potential greatness and lasting impact.”

The multi-stage history of the film industry development began as early as 1828. The first stage used the phenomenon of persistence of vision, which is defined as the delay in time between the appearance of the visual impression of the observer and the stimulus that causes the impression and the duration of this impression after the disappearance of the stimulus. Images appearing more often than every 0.1 seconds blend together and give the impression of movement.

The second stage is the era of the silent film, which after many years of evolution, reached the age of maturity in 1894. It was flourishing for thirty plus years, to finally surrender in 1927, when the next period got announced with the release of the first sound film titled "The Jazz Singer". Color was used to appear on celluloid for many years during the "silent" era and early sound period, but eventually the real color film stage began in 1939 with the release of The Wizard of Oz,  just a few days before Germany attacked Poland and then, shortly afterwards, the same year, came the “Gone with the Wind”.

The next stages, or rather episodes in the development of the film could be counted in a dime a dozen; however, the new serious turning point, at least for me, occurred on May 16, 2019, when "1" got released to the screens.

 The reason: UNIVERSALISM!

The term accurately reflects the fact that this film, with music interwoven with every note into the movement, color and mood, is without any additional measures ready to be received the same way in Philadelphia, Augustów, Nairobi and the Islands of Oceania. Actually, how else it could be, since through 98 minutes of the projection, not a single word is uttered, not a single syllable is spoken? There is no dialogue, period; and yet one sits and absorbs the "completeness" of Kozlowski's picture, consisting of noise, action, emotions and silence. The movies without dialogue that had been released before the appearance of "1", were at least as numerous as the color films before color became the norm. However, none of the previous one met the conditions of Kant's transcendental aesthetics – whereas the movie "1" is simply its embodiment.